กรณ์เทล : แรกรัก
บทความนี้สร้างขึ้นมาเพื่อความสนุกสนานเท่านั้นไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหายแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ🙏🔞‼️
กรณ์วางเด็กน้อยลงที่เตียงก่อนจะตามเข้าแทรกเข้าที่หว่างขา
"เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ"
น้ำเสียงเรียบถูกเปล่งออกมาบอกเด็กน้อยตาแป๋วที่นอนอยู่ใต้ร่าง
เสื้อผ้าอาภรณ์ถูกจัดการโดยกรณ์จนเปลือยเปล่าต่อสายตาของกันและกัน
แต่เด็กน้อยในยามนี้จะตาโตและกังวลเหมือนกระต่ายตื่นตูมสะงั้น
"เป็นอะไร"
เด็กน้อยมองต่ำไปที่แก่นกายของกรณ์ที่รู้ดีว่าถ้ามันเข้ามาคงมีการฉีกขาดเป็นแน่
"น้องพีจะเจ็บไหมครับ"
"เจ็บ"
กรณ์ตอบตามความจริงไม่ได้หลอกล่อเพื่อปลอบประโลมใดๆ
"🥺"
"รู้ไหมว่าฉันเกลียดการร้องไห้ เกลียดเวลาเห็นคนมีน้ำตา"
เด็กน้อยกลืนก้อนสะอีกลงคอพร้อมยกมือเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
กรณ์ไม่สนทนาอะไรต่ออีก ก้มหน้าลงซุกไซร้คอขาวของเด็กน้อย ผิวเนียนกลิ่นหอมอ่อนๆมันทำให้เขาชอบใจไม่น้อย
เด็กน้อยได้แต่ทำหน้าเยเกเพราะความรู้สึกเจ็บเวลาถูกฟันคมขบกัดและความรู้สึกมวนท้องแปลกๆ
"ไม่มีเจลทนหน่อยละกัน"
กรณ์หยิบถุงยางที่อยู่ในกางเกงตรงปลายเตียงมาสวมใส่แก่นกายของตน เขาแวะซื้อระหว่างทางที่ขับรถกลับ โดยที่ตอนซื้อยังไม่รู้เลยว่าจะใข้งานไหม แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าทำถูกที่ซื้อมา
"ฉันจะใส่เข้าไปแล้วนะ"
"คุณกรณ์🥺"
"ทำไมชอบทำให้หงุดหงิด?"
เด็กน้อยเงียบลงและไม่คิดขัดใจอีกเพราะแค่นี้แววตาดุน้ำเสียงเย็นๆก็ชัดเจนแล้ว
แก่นกายใหญ่ค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในข่องสีหวานที่ยังไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน เพียงแค่สัมผัสแรกเด็กน้อยก็กรี๊ดร้องออกมาแทบขาดใจ กรณ์ยกมือขึ้นปิดปากเด็กน้อยก่อนจะดันแก่นกายเข้าไปจนสุดลำ
"ฮืออออออออออ~"
"อดทนหน่อย"
กรณ์เรียกร้องความสนใจของเด็กน้อยด้วยการใช้ปากบำเรอที่ยอดถันสีชมพูอ่อนๆสมวัยเด็ก จนเจ้าตัวเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นเสียงคราง
"อ๊ะคุณกรณ์~"
กรณ์เลือกที่จะขยับสะโพกช้าๆพร้อมกับจัดการยอดถันไปด้วย
เด็กน้อยในตอนนี้รู้สึกได้ทั้งความสุขและความแสบของการเสียดสี
"อย่าจิกเล็บลงที่ตัวฉัน"
กรณ์กดแขนเด็กน้อยลงกับเตียงแล้วจัดการขยับสะโพกต่อจนเด็กน้อยครางไม่เป็นภาษา ไม่รู้เสียวหรือเจ็บ
แต่เขาไม่สนเพราะตอนนี้เขาอยากจบกิจกรรมแล้ว
"คุณอ๊ะอ๊าาาาาาาาา~"
กรณ์สวนสะโพกเร็วขึ้นๆตามอารมณ์และแรงตามความต้องการ เขาไม่จำเป็นต้องถนุถนอมนักหรอก ไม่จำเป็น
"อ๊ะคุณกรณ์ฮือออออออ~"
เด็กน้อยกระตุ๊กตัวเกร็งปลดปล่อยน้ำกลามออกมาเลอะหน้าท้องตนเองและกรณ์
"อ๊าาาาาาา~"
เสียงหวานๆเปล่งออกมายามสำเร็จความใคร่
กรณ์เองก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน ถอดแก่นกายออกจากช่องทางสีหวาน ถอดถุงยางห่อด้วยทิชชู่โยนลงถังขยะอันเล็กภายในห้อง ก่อนจะหยิบทิชชู่มาทำความสะอาดแก่นกายตนเอง
"ไปอาบน้ำสะจะได้สบายตัว"
"ไม่ไหวครับ"
เด็กน้อยตอบเสียงอ้อยอิ่งแต่สีหน้าดูเหนื่อยล้าจริง
"งั้นก็พักผ่อนเถอะ"
กรณ์ดึงผ้าจึ้นคลุมร่างเล็กก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาสวมแล้วเกินกลับห้องตนเองไป
เด็กน้อยก็หลับไปในที่สุดเพราะความอ่อนหล้าแต่ภายในใจยังคงปวดหนึบเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เพิ่งทำลงไปมันไม่ควร
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น