เมีย ep. 28

ตุ๊บ! คนตัวเล็กถูกเหวี่ยงลงบนเตียงนอนอันคุ้นเคย แต่แรงเหวี่ยงนี้คนตัวเล็กไม่คุ้นเคยเลยสักนิด มันจุก "อ๊ะ!" นอนขดตัวอัตโนมัตหน้านิ่วก้วยความเจ็บ "อย่าสำออย" ร่างหนาจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ก่อนจะลากขาคนตัวเล็กที่นอนกลางเตียงมาที่ปลายเตียง โดยไม่นึกอ่อนโยนสักนิด "พี่บีปล่อย!" คนตัวเล็กพยายามสบัดขาออกจากการกอบกุมของมือหนา แต่ก็ไร้ผล เพราะแรงอันน้อยนิดนั้นสู้ร่างหนาไม่ได้ "จะเล่นตัวทำไม กูผัวมึงนะ หรือให้ไอ้โฮมันกระแทกแล้วห้ะ!" น้ำเสียงที่ดุดันกับใบหน้าที่แดงก่ำเพราะโมโหนั้น ทำให้คนตัวเล็กเริ่มสั่นกลัว น้ำตาเริ่มคลอที่ตากลมอีกครั้ง "กลัวหรอ" คนตัวพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ เผื่อร่างหนาจะเห็นใจเขาบ้าง "กลัวกูก็อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นเจ็บตัวกว่านี้แน่" น้ำเสียงเย็นชานั้นบ่งบอกว่าครั้งนี้ร่างหนาจะไม่ปราณีเขา น้ำใสๆไหลอาบแก้มเนียนที่บัดนี้นั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตาเพราะเขาร้องไห้เกือบทั้งวัน ร่าหงนาจัดการถอดเสื้อผ้าคนตัวเล็กออกแล้วโยนทิ้งโดยไม่ใยดี แทรกตัวเข้าที่หว่างขาก่อนจะจับขาเนียนสวยขึ้นพาดบ่า ไม่ใช่ว่าคนตัวเล็กไม่ขัดขืน คนตัวเล็กขัดขืนทุกการกระทำ แต่วันนี้เขาเพลียมากเกินกว่าจะสู้กับคนตรงหน้าไหว "พี่บีอย่าทำ ฮืออออ เนียร์ขอร้อง" คนตัวเล็กพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้ร่างหนา "ไม่ต้องขอความเห็นใจจากกู กูไม่มีให้มึงอีกแล้ว......." น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่คนฟังนั้นปวดหนึบอยู่ในใจ คำพูดนี้มันไม่ได้หมายถึงตอนนี้แต่หมายถึงตลอดไป ร่างหนาจัดการสอดแก่นกายเข้าไปที่เดียวรวด ปึก! "อึก!" คนตัวเล็กจุกที่ท้องจนต้องนิ่วหน้าร้องไห้ออกมา ร่างหนาขยับสะโพกอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีการเบิกทาง ไม่มีการเล้าโลมใดๆ หนำซ้ำยังขยับสะโพกอย่างบ้าคลั่วไม่ได้สนใจคนที่นอนร้องไห้เพราะความเจ็บปวดเลย "ฮึกฮือออออ เจ็บ~" คนตัวเล็กใช้มือดันหน้าท้องของเขาไว้เพราะรู้สึกเจ็บที่ข้องทางรัก แต่ร่างหนากับจับมือเขากดไว้เหนือหัว แล้วขยับสะโพกเหมือนเดิม "เนียร์เจ็บฮือออออออ~" คนตัวเล็กหลับหูหลับตาร้องไห้ ตอนรี้มันไม่มีแม้อารมณ์ร่วมเลยสักนิด มันมีแต่ความเจ็บความทรมาณ ".........." ร่างหนาเองก็เจ็บ ไม่ได้เจ็บที่กาย แต่เจ็บที่ใจ จนแทบบ้าแต่ความอ่อนแอนั้นถูกความโกรธของเขาปิดจนมิด แต่น้ำตาเจ้ากรรมนั้นกลับไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ "ฮึก........." เสียงสะอื้นหลุดออกมาจากลำคอของร่างหนา เขาเบาแรงลงเรื่อยๆจนความเจ็บของคนตัวเล็กนั้นหายไป "ฮือออออออ~" แต่เสียงร้องไห้ยังคนอยู่น้ำตาก็เช่นกัน "ฮึก......." เขาพยามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ เพราะไม่อยากให้คนตัวเล็กเห็นความอ่อนแอที่แสนทุเรศของตนเอง จ๊วฟ~ เขาก้มลงครอบครองปากนุ่มนั้น จนเสียงร้องไห้ของคนตัวเล็กหายไปในลำคอ รสจูบนั้นไม่ได้ร้อนแรงอ่ะไร มันเนิบนาบเชื่องช้าเสมือนรสจูบที่หอมหวานแต่มันดันเป็นจูบที่เจ็บปวดในตอนนี้ น้ำตาไหลมาประทะกันที่แก้มเนียนและแก้มสาก ข่วงร่างยังทำหน้าที่ขยับเรื่อยๆ มือประสานกันโดยอัตโนมัติ ปากยังคงมอบจูบสุดซึ้งให้กันและกัน น้ำตายังคงไหลออกมาบรรยาแทนความรู้สึก มันชั่งเป็นเซ็กส์ที่ไม่มีความสุขเอาสะเลย มันบีบหัวใจไปหมด "อ๊ะอื้ออออออ~" พรั่บ! พรั่บ! พรั่บ! พรั่บ! "มะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ~" ทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนทับร่างเล็กไว้ บทรักที่ดำเนินไปพร้อมน้ำตานี้มันหาความสุขไม่ได้จริงๆ.........